✊️واژه، يعني اعتراض
شعر اجتماعي يا اجتماعيات در شعر، فراورده جديدي نيست شاید بتوان در آن نقطه آغازي يافت اما نمي توان بر اين سيلان موجدار واژه كه در كوچه پس كوچه هاي زندگي عینی و اجتماعي انسان در جولان است،خط پایانی متصور شد.
بي شك شعر اجتماعي نه تنها گوياي نوعي مسئوليت اجتماعي است، بلكه بيانگر حساسيت و دردمندی و درک زود هنگام كسي است كه با زبانِ واژه ها ، حجم سنگين رخدادها و معضلات اجتماعي را بر سبكبال هاي تصور و تصديق بار مي كند تا خود و مخاطب بتواند با نيم نگاهي، ژرفاي درد و اندوه حاصل از آن مصيبت را درك و لمس و تصویر كند.
واژه در اين معنا، و البته در شعرگونه هاي من، خشت آن معماري است كه هنرِ ديدن و چشيدن خاك واقعيت را بر طاق بستان آرزو و احساس ، ميسر مي سازد. شعر در قامت اجتماع مردمی اش، نوعی بلوغ واژه است و ادبيات استواري را به لوح اندیشه مي نگارد كه در آن، واژه، مانند ساقه اي، از درون خاك فرديت خارج شده و در میان مردم نفس مي كشد.
واژه در اين بوستان، فرياد صداهاي خفته در زير آوار زندگيست؛ طغيان و خروشِ موج آرزوهاي بر باد رفته است؛ خيره هاي نگران كودكاني كه در دوردستها حتي سرابِ چشمه و بركه اي از فلاح نمي بينند؛ و در آخر، شورش برگي افتاده از شاخسار كه با باد هنجارشكن، همآغوش مي شود.
من چنين واژه هايي را بر گونه واقعياتِ سخت پيرامونم مي سايم، اين واژه ها اگر شعر نيست، شعوري اجتماعي در زهدان دارد.
مجموعه اشعار را در اينجا بخوانيد:
http://l1l.ir/1q7-
https://t.me/alitayefi1/1350
علي طايفي
https://telegram.me/alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر