❓انتخابات در ايران يك ناسازه است؛ ناسازه اي كه نه در شكل و نه محتوا و كاركرد آن نمي تواند با مفهوم و هويت انتخابات در دمكراسي سازگاري يابد.
اگرچه در دنياي دمكراسي در جهان از ساختارهاي متفاوتي روبرو هستيم و كاركردهاي مشاركتي در آنها از ضعيف تا قوي بصور طيفي وجود دارد ولي انتخابات در ايران بدين معنا بسيار ويژه است:
🗳انتخابات داراي فلسفه ديني و الهي است نه اجتماعي و فرهنگي؛ بطوريكه مباني شكلي و ساختاري آن در زير باور به خدا و خدايگان سرمست از قدرت شكل يافته است و نه باور به راي مردم.
🗳انتخابات در نظامي سنتي و ديني بصورت وصله اي ناچسب بخدمت گرفته شده است؛ اين ابزار متناقض در ماهيت دو مفهوم متمايز تاريخيِ جمهوري و اسلامي نهفته است.
🗳انتخابات براي جلب مشاركت مردم است ولي نه براي تامين راي و مطالبات آنان، بلكه ابزاري است براي تاييد نظام الهي به زعامت ولايت فقيه.
🗳انتخابات در ايران انتخاب مطلوب نيست؛ در اينجا كسي دنبال انتخاب كسي نيست بلكه بدنبال "عدم انتخاب" كسي و جرياني است كه مورد تاييد طبقه متوسط و ناراضي نيست (مشاركتي براي عدم انتخاب رييسي، جليلي، احمدي نژاد، ناطق نوري و.. در دوره هاي مختلف) .
🗳انتخابات استفاده مردم براي كنترل ساختار حكومتي نيست، بلكه استفاده حكومت براي كنترل آرا و رفتار اجتماعي مردم است.
🗳انتخابات ابزاري بظاهر مردمي عليه مردم است. در اينجا اكثريتي با دستكاري فكري و احساسي وارد ميدان مشاركت مي شوند تا اقليتي قدرت را حفظ و در آن بتازند.
🗳انتخابات فاقد بنيان هاي حزبي و تكثرگرايي است؛ دو جريان حكومتي در رويارويي با يكديگر با هوشمندي مقطعي تمام، نيروي اجتماعي را رها ساخته و پس از آن دوباره در حبس مي كنند.
🗳انتخابات نهاد و ابزاري است فردي با مشاركت فردي و شور جمعي؛ در اينجا صدها نفر كانديد رياست جمهوري مي شوند و سرانجام ساختار فردمحور، فرد و نه حزب مشخص را بر قدرت مي نشاند.
🗳انتخابات ابزار مشروعيت راي صاحبان قدرت و نه قدرت آراي مردم است. دراينجا انتخابات ساختاري از بالا به پايين است و توهم مشاركت مردم در آن فريبي بيش نيست.
✅در چنين ساختاري از انتخابات در نظام موسوم به مردمسالاري ديني، مردم، ابزار و تهديد محسوب شده و فقط در فرجه انتخابات به فرصتي براي بازتوليد مشروعيت قدرت تبديل مي شود. چنين انتخاباتي در دراز مدت مي تواند جامعه ايران را بسوي استبداد و فروپاشي نظم مسلط موجود بكشاند و فرهنگ سياسي كشور را نيز با آزمون روش مشاركتي بي ثمر، ابتر و ميان تهي، بسوي ناباوري نسبت به دمكراسي سوق دهد.
علي طايفي
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر