تمدن اسلامي به روايت تاريخ، همواره با ناديده انگاشتن ساير تمدن هاي پيش از خود به نمايش اقتدار خویش پرداخته است. طلائي ترين دوره تمدن اسلامي در صدر اسلام نيز بقول مورخان ،بدون تمدن ايران آن دوره، به شاكله باريك اندامي مبدل مي شد كه بنايي بر آن نمي توان استوار ساخت.
اين سخن، بي ترديد به معناي تفاخر به تمدن افراطي ايراني نيست كه همان تباهي را بدنبال دارد.
بيش از ٥٠ كشور اسلامي در جهان وجود دارد كه همگي از نخوت و غرور تمدن اسلامي در قهقرا و واپس ماندگي رنج می کشند. كثير ملل اسلامي در فقر، فساد، ستم و تبعيض عليه يكديگر، دگرانديشان، زنان و كودكان زندگي مي كنند ولي هم زمان، برتري انگاري ديني خود را رها نمي كنند. تمدني كه در آن با واپس گرايي و نقض حقوق انساني؛ برابرخواهي و احترام به راي و حق انسان و مشاركت مردم در آن ناچيز انگاشته مي شود.
اينك اما داعشي ها كه در روياي بازآفريني خلافت ديني و آمال و آرمان صدر اسلام هستند با همان روش تمدني، در ابتداي رشد انديشه دين اسلام به كتاب سوزي، قلع و قمع مردان و زنان غير همدين و قتل كودكان آنان و نابودي همه مظاهر تاريخي و تمدني مي پردازند تا بر خرابه ساير تمدنها، به بازسازي تمدني بپردازند كه در طول ١٤ قرن، كمترين ثمره انساني و توسعه اي بنيادين و فراگير را از خود به جاي گذاشته است.
باورمندان اين دين سياسي و داعيه دار تمدن والاي انساني در ايران نيز از شيخ تا استاد، از مداح تا دانش آموخته، قدم در راه خشونت باري مي گذارند كه در آن بنام تمدن برتر، تمدن هاي ديگر را به هيچ مي انگارند. اين آغاز يك تخريب ديگر تاريخي توسط مدعيان داعش و رهبران حكومت هاي ديني و اسلام سياسي است. در عين حال اين گرايش ايدئولوژيك، واپسين نمادها و نمودهاي شكست ايدئولوژي برتري طلبي دين اسلام نيز محسوب مي گردد.
علي طايفي
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر