اعدام يك مسئله اجتماعي است. از همان سالهاي نخست انقلاب تا كنون همواره نرخ اعدام بعنوان قتل حكومتي در پاسخگويي به مسايل اجتماعي، جرايم، اختلاف نظر سياسي، دگرباشي ديني و عقيدتي و ...، بالا بوده و هست. آمار زير نشانگر يك روند جنايي و زاجره است كه در متن و بطن ايدئولوژي قدرت در پس از انقلاب اسلامي نهادينه شده است. مروري بر اين اعدام ها نشان مي دهد:
-از روز پيروزي انقلاب تا ٥٩ حدود ٤٣٨ نفر
طي سالهاي پس از انقلاب ٢٠٢ بهايي
-سال هاي ٦٠ تا ٦٤ حدود ١٤٧٩٤نفر
- سالهاي ٦٠تا ٦٧ در دوره جنگ حدود ۱۶٠هزار نفر شهيد و جان باختند و حدود ٦١ هزار نفر مفقود شده اند. براساس آمار اعلام شده از سوي عراق تعداد كشته شدگان جنگ ايران ٨٠٠ هزار نفر
-سال ٦٥و ٦٦ حدود ١٤٥٦اعدام
-سال ٦٧ حدود ٤٤٨٢ نفر اعدام در زندانها، طبق برآورد مهدي خزعلي رقم اعدام در كل كشور قريب ٢٠ هزار نفر بوده است.
- طي دهسال از ٦٧تا ٧٧ بيش از ٦٧٨٣ اعدام
- سال ٧٨ تا ٨٧ هر سال حدود٥٦٠اعدام و در طي نه سال برابر با ٥٢٢٠ اعدام
-خرداد ٨٨ تا تير ٨٩ حدود ١٥٢اعدام
-سال ٩٠ تا ٩١ سالانه بيش از ٤٥٠ اعدام قريب ٩٠٠ نفر
-سال ٩٢، حدود ٨١٤
-سال ٩٣، حدود ٩٦٦
-سال ٩٤، ٦٠٧ نفر
- سال ٩٥ حدود ٦٥٠ نفر اعدام
@alitayefi1
اگرچه آمار رسمي از اعدام افراد پس از انقلاب موجود نيست ولي براساس برآوردهاي موسسات مختلف حقوقي داخلي و بين مللي مجموعه اعدام ها به چند ده هزار نفر مي رسد كه با محاسبه كشته شدگان جنگ تحميلي حكومت بر ملت اين ارقام به چند صدهزار نفر مي رسد.
بنظر مي رسد انقلاب اسلامي ايران نه تنها به بسياري از شعارها عدالت و آزادي خواهانه خود دست نيافت بلكه امنيت اقتصادي، اجتماعي و جاني آحاد ايرانيان را نيز در مخاطره جدي انداخته است. نرخ بالاي اعدام ها در كشور كه همه ساله بطور نسبي (نسبت اعدام به كل جمعيت كشور) رتبه نخست در جهان را احراز مي كند، گوياي نهايت عجز و ناتواني روش ها و الگوهاي مديريتي حكومت در چاره يابي مسايل و بحران هاي سياسي، اجتماعي و اقتصادي در كشور است كه با پيوند بدكاركرد دين و حكومت رابطه مستقيم دارد.
بنگريد:
http://l1l.ir/17zf
علي طايفي
https://telegram.me/alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر