👁در ادبيات حقوق كودك و متون مرتبط با نحوه عملياتي سازي آن در سويد آييننامه و روشهايي طراحي شده است كه عمدتا ناظر بر تعقيب حقوق كودك و تامين نيازهاي اوست. مصدر اصلي اين بينش و روش در نظام و دولت رفاه، همانا نگاه مبتني بر كنوانسيون حقوق كودك است كه در صدر توجهات و برنامه ريزي اجتماعي قرار دارد.
سالهاي اخر قرن بيستم مباحث جديدي در ادبيات جامعه شناسي كودكي بويژه در اروپاي شمالي مطرح شد كه مقوله كودكي را بعنوان يك برساخته اجتماعي و نه صرفا يك ساخته بيولوژيك و منفعل، داراي قدرت كنشگري دانسته و نقش كودك در جامعه بزرگسالان را به چالش مي كشاند. در اين ادبيات، جامعه بزرگسال حتي اگر بدنبال صلاح و تامين حقوق كودك است نمي تواند همه نيازهاي كودك و كودكي را ثبت و پيگيري كند. اين نقيصه ناشي از فقدان حضور خود كودك در سياست گذاري و برنامه ريزي هاست.
🤷🏻♀️رويكرد جديد كه بر شانه تيوري هاي كودكي از منظر جامعه شناختي قرار دارد، بر اين تاكيد مي كند كه جامعه پذيري مبتني بر الگوهاي كهن نظير ديدگاه پارسونز و هومنز و ديگران، نيازها و حقوق كودك و كودكي را ناديده مي انگارد. در اين رويكرد، جامعه پديري در پي صيانت از جامعه بزرگسالان صاحب قدرتي است كه به نياز و حقوق كودك از بالا به پايين و از گذشته به حال و آينده نگريسته و اعمال نظر و سلطه مي كند.
@alitayefi1
🙋🏻♂️رويكرد جديد بدنبال تلفيق نيازهاي كودكي با مشاركت و آگاهي خود كودكان است بطوريكه براي بازطراحي الگوها و روشهاي تامين حقوق و نياز كودكان در كودكي، صرف نظريه هاي بزرگسالان كافي نيست. اين رويكرد بدنبال باهم نگري ميان اين نظريه ها و الگوها با مشاركت و مداخله گري خود كودكان و تقويت نقش آنان در اين فرايند محقق مي شود.
🙆🏻♂️اگرچه حقوق كودك در جامعه ايران هنوز در مرحله نخست اين فرايند رشد مفهومي و بينشي است ولي براي اقتباس از اين مباني، شايسته است علاوه بر نهادهاي مسيول در برنامه ريزي آموزشي و پرورشي كودك، نهاد خانواده نيز در اين فرايند از مشراكت كودكان در طي فرايند كودكي بهره جويد تا بتوان آينده اي را پي ريخت كه در آن، كودكي،ماخذ بسياري از مشكلات شخصيتي و روحي مردمانش نباشد.
علي طايفي
https://telegram.me/alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر