❓فضاي دانشگاهي در كشور بويژه بعد از انقلاب ارزشها و قلع و قمع فرهنگ و علم توسط شوراي انقلاب فرهنگي، زير نقاب علم با عناوين دكتر و تحصيلكرده هاي دنياي مدرن، از ضعف ها و چالش هاي متعددي رنج مي برد كه يكي ازاين ناسازه هاي بنيادين آن كه پيشاني نهاد علم در ايران را بر خاك درماندگي نهاده، ناسازه اخلاق علمي است.
❓ناسازه اخلاق علمي، اصل براين بوده و هست كه يك مدرس يا پژوهشگر بعنوان كنشگر نهاد علم بايد وشايد بدنبال انجام تعهدات علمي و اجتماعي اش باشد؛ تعهدات متدولوژيك تا مسئوليت هاي اجتماعي بار شده بر دوش وي. در اين منظر فضاي دانشگاه و مراكز توليد علم بگونه اي است كه در آن علاوه بر توليد علم دروغين و شبه علم، محصولات علمي نيز در بازار توليد و مصرف كاسبان علم، سفارش شده و با پول خريداري مي شود.
📝تقلب ها و بنام خود كردن محصولات فكري ديگران، از انتشار تحقيق دانشجو توسط استاد گرفته تا سرقت توليدات علمي محققان خارج از كشور بدون ذكر مآخذ و منابع آن، چهره غير اخلاقي ديگري است كه كيان علم و نام دانشگاه را مكدر كرده است. كمتر نهاد و سيستم كارآمدي براي كنترل مآخذشناسي، ذكر منبع و صحت اعتبار و هويت يك اثر در ارتباط با خالق آن در فضاهاي دانشگاهي وجود دارد.
😶بي مسئوليتي و بيگانگي اجتماعي دانشمند اهل دانشگاه و پژوهشگاه نيز از ديگر آفت هايي است كه نه تنها سبب شده غم نان و كام، بر غم علم و اصلاح جامعه چيره شود، بلكه در آنسوي اين ناسازه، دانشمند را به جيره خوار و حامي نظامي مبدل ساخته است كه ستم و فساد در آن بجاي دانش و صلاح، رخنه و رسوخ كرده است. اين اخلاق علمي با نام برائت نهاد علم از دنياي سياست، زمينه سلطه سودخواهان و فرصت طلباني را فراهم ساخته كه با رانت هاي مختلف در نهاد دانشگاه وارد و برآن سلطه مي رانند.
ادامه دارد...
علي طايفي
https://telegram.me/alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر