سال هاست است كه بدنه قدرتمندي از دانش آموختگان جامعه شناسي، خواه با رانتهاي جبهه و جنگ، سركوب مردم مناطق مرزي ومديريت نظامي و اطلاعاتي توانسته اند بنام هاي اصلاح طلب و اتلاف طلب بر امواج سياسي كشور، سوار شده و از بدنه قدرت درصدد تغيير ساختار دولتي برآيند.
گروهي بدنبال دولتي كردن حكومت اند نظير اصلاح طلبان حكومتي، و گروهي بدنبال حكومتي كردن دولت؛ غافل از اينكه اهتمام هر دو نحله، در كيفيت اِعمال حكومت ديني و ابقاي آن است زيرا كه هر دو گرايش سياسي از درون حكومت بوده و منافع حكومت را بر منافع ملت در اولويت مي گذارند.
📺يكي ازاين اصلاح طلبان حكومتي در مصاحبه با راديوي خارج از كشور با تكرار سخناني بي پايه و پوپوليستي، در صدد تشويق و تمشيت آراي عمومي بر آمده است كه به برخي فرازهاي آن نيم نگاهي مي افكنم:
🗳جلايي پور در اين مصاحبه آورده است با اين مجلس فعلي، بدليل مشاركت مردم، بيشتر مي شود به مردم خدمت كرد. در حاليكه در طول چند سال اخير، همين مجلس نتوانسته حتي تغييرات جزيي در قوانين كشور، نحوه بودجه بندي، نظارت بر نهادهاي مالي كشور، نظام فاسد اداري و دهها موارد ديگر بخرج دهد؛ اگرچه توانسته درآمد مالي نمايندگان را افزايش داده و اين قشر را در طبقه ممتاز كشور جاي دهد. لذا مشاركت در اين نظام، با ساختاري متصلب، معناي عملي ديگري جز بازتوليد نظام حكومتي در برابر ملت ندارد.
📯وي با اشاره به آواربرداري دولت روحاني و برجام و مقدمات كاري در دوره او، تشويق به مشاركتي مي كند كه اگر او نداند، همگان بر اين واقفند كه تفاوت بين احمدي نژاد و روحاني تفاوت در تفكر نيست و هر دو اين افراد از اُمناي درون حكومت بوده وبا سليقه هاي كمي متفاوت، در درون همان ساختاري عمل مي كنند كه فقط نقش يك تداركاتچي را به آنها داده است. در نظام ولايتي كنوني، دولت عامل اجرايي است و منسوب كردن نقش هاي اضافي در تحول و اصلاح ساختاري در آن فقط تحريف واقعيت و فريب افكار عمومي است.
🔍و اشاره مي كند كه در بهترين دمكراسي ها، نرخ مشاركت حدود ٥٠ درصد است كه آگاهانه اطلاعات نادرست به مخاطب خود منتقل مي كند. در اروپاي غربي و بخصوص اسكانديناوي، نرخ مشاركت مردم در رقابت بين احزاب مردمي (و نه حكومتي) بالاي ٨٠ ٪ است. در آخرين انتخاباتِ سوئد، بيش از ٨٥ درصد مردم، بين قريب ٩حزب مردمي بزرگ، نمايندگان مجلس و نخست وزير را انتخاب كردند (مجلس سوئد با ١٠ ميليون جمعيت بيش ازمجلس ايران با ٨٠ ميليون جمعيت، نماينده دارد كه خود، نشانه دمكراسي مردمي و نه جعلي و حكومت ساخت است).
🔒پيشتر اشاره كرده ام* كه ضعف بنيان هاي شبه دمكراتيك در نظام سياسي كشور، بگونه اي است كه مشاركت مردم، مشاركت در بازتوليد نظام متصلب و بسته سياسي است كه فقط فضاي تنفسي براي وابستگان حكومتي فراهم مي سازد و هيچ دستاوردي براي چاره جويي مسايل مردم از فقر و گرسنكي، بيكاري و بيماري، سركوب عقيدتي و جنسیتي، فساد اداري و سياسي، ضعف هاي قانوني و قضايي، تن و بدن فروشي، گراني و تورم، تخريب محيط زيست انساني و فرهنگي و... دهها مسئله ديگر ندارد.
📊جامعه شناس حكومتي، جلايي پور، در جايي به نظرسنجي ازتهران مي پردازد كه نمونه كل شهر تهران است در حاليكه او و ديگر جامعه شناسان مستقل مي دانند كه چنين نظرسنجيهاي حكومتي نه روايي علمي دارد و نه اعتبار تعميم به جامعه بزرگ تهران، و نه مي توان با آن به فريب افكار عمومي چند ده ميليوني سراسر كشور پرداخت كه محروميت و بيگانگي اجتماعي و سياسي در آن هرچه از مركز/تهران دور شويم، بيشتر مي گردد. جامعه شناس حكومتي مركز نشين از حال مردم كردستان و سيستان و بلوچستان و بالاي ١٥ميليون حاشيه نشينان كشور خبري ندارد و نمي خواهد بداند زيرا او از درون حكومت و منافع آن به ملت و نيازهاي آن مي نگرد.
https://t.me/alitayefi1/1227*
https://t.me/alitayefi1/1219
https://t.me/alitayefi1/1202
http://l1l.ir/1h2x
علي طايفي
https://telegram.me/alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر