رویکردهای تجویزی ابوالحسن تنهایی در خصوص وفاق بین دولت ملت برای پرهیز از شکاف تاریخی میان آن دو، اگرچه ناشی از روایت تنهایی از رویکرد اندرکنشگرایی نمادین است ولی این رویکرد علاوه بر اینکه پراگماتیستی و مصلحت اندیشانه است و ضمن اینکه ناممکن و ذهنی و مبتنی برتحلیل غیرساختاری است، در نهایت رویکردی است که به بقای نظام سلطه، روابط قدرت موجود و ادامه ساختار ستم منجر میگردد.