علی طایفی
اگرچه پدیده تجاوز یک الگوی رفتاری و فرهنگی است ولی در سده معاصر تجاوز عمدتا همزاد استبداددینی است. از همان بدو انقلاب اسلامی و تاسیس جمهوری‌اسلامی بویژه در دهه شصت، تجاوز به زندانیان سیاسی اعم از زن و مرد بویژه زنان زندانی زیرعنوان باکره شروع و ساختمند شد. این روال که با فرمان رهبر انقلاب به یک سنت سرکوب، شکنجه، اعتراف‌گیری و اعمال قدرت در نظام سیاسی مبدل شد همچنان با شدت ادامه دارد. آخرین نمونه های این تجاوزها را در فاجعه کهریزک و سرکوب جنبش‌های سریالی مردم حتی در آبان ۹۸ شاهدیم.
از سوی دیگر زمانی که در کتاب فقهی رهبر‌کبیر‌انقلاب "وطی" و تجاوز به کودک تجویز شده و طبق قوانین شریعت تجاوز به کودک زیر ۱۸ سال زیر نام "ازدواج کودک" مشروعیت می‌یابد، فرهنگ تجاوز به فرهنگ‌رسمی و مسلط مبدل می‌گردد.
از این منظر تجاوز در ایران همزمان که داری ریشه فرهنگی مردسالاری است، از خاستگاه‌های ساختاری دینی و سیاسی نیز برخوردار است. بدون تغییر این ساختار، تجاوز حکومت به مردم و مردم به مردم همچنان ماندگار خواهد بود.
سنجشگری مسایل اجتماعی ایران
https://t.me/alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر