پرسش های اصلی
برای ارزيابی و سنجش و تحديد دامنه بحث می بايست برخی پرسش های زير را درمقام پاسخگويی برآمد:
⁉️آيا ساختار سياسی- اجتماعی جامعه ايران مانع از تشکيل و نهادينه شدن آن شده است؟
⁉️آيا فرهنگ عمومی و سياسی- اجتماعی نخبگان و لايه هايی از طبقه متوسط جامعه ايران مانع از شکل گيری نهاد موثر حزبی در جامعه ايران شده است؟
⁉️آيا تاخر فرهنگی و تاريخی تشکيل احزاب درايران و يا زود هنگام بودن تشکيل آنها در فرايند مدرنيزم درايران سبب ساز چنين فرازو فرود های فروکاهنده ای شده است؟
💬چارچوب تحليلی
دربررسی دلايل ناکامی توسعه سياسی و نهادينه شدن احزاب درايران بررسی های زيادی صورت گرفته است که بخش بزرگی از آنها بصورت مقالات و سخنرانی ها عمدتا درپی بازکاوی آسيب شناختی آن بوده است. «ادموند برک» فيلسوف انگليسی قرن ۱۸، حزب سياسی را «هيئتی از مردم که به خاطر پيشينه و منافع ملی با کوشش مشترک، براساس برخی اصول سياسی مورد توافق، متحد شده‌اند» تعريف می‌کند. «شومپيتر» نخستين و مهم‌ترين هدف هر حزب سياسی را تسلط بر ديگران (افراد يا حزب) جهت نيل به قدرت و ماندن در آن می‌داند. «جوزف لا‌پالومبار» و «مايرون وينر» چهار شرط اساسی برای حزب برمی‌شمرند: ۱) وجود تشکيلا‌ت پايدار مرکزی ۲) وجود شعبه‌هايی که مرکز پيوند و ارتباط داشته باشند ۳) پشتيبانی مردم ۴) کوشش برای دستيابی به قدرت سياسی. ( ميربد، ۱۳۸۳)
🤔دربحث از احزاب سياسی اساسا تقارن و همبستگی جدی، ارگانيک، ديالکتيکی و تاريخی بسياری ميان پلوراليزم، دمکراسی، ليبراليزم فلسفی، روشنگری دينی و فرهنگی از يکسو و انقلابهای بورژوايی و صنعتی، کارگری و شکل گيری طبقات نوين مبتنی بر شيوه توليد سرمايه داری وجود دارد. مروری بر تاريخ تحولات سياسی در اروپا نشانگر تموج سهمگين آرا و انديشه و منافع قدرت های گروهی و سازمانی بسياری بوده است که تدريجا سامان امروز را يافته و عضويت در اين سازمان های سياسی بصورت نهاد های مدنی از زمره حقوق مسلم شهروند مدرن اروپايی وامريکايی محسوب می شود.
✊🏼از ابتدای تحولات سياسی ايران در طول سال های پس از مشروطيت تا امروز سازمان ها و احزاب سياسی بسياری شکل يافته و پس از طی دورانی از فعاليت و اقدامات سياسی و اثرگذاری بر تحولات محيطی، يا سامانشان ناسامان گرديده يا در سامانی نوين و در حال گذار به حيات خود ادامه می دهند. اين تاثيرات نيز محصول طبيعی تعامل و ارتباطات متقابل اين سازمان ها و نهاد قدرت در جامعه ايران است. به بيان ديگر وجود سازمان های سياسی رويارو و معطوف به دستيابی بر قدرت در قالب اپوزيسيون سامان يافته، پايدار و مؤثر دارای همبستگی و ارتباط دو سويه ای با ساختار و کارکردهای نهاد دمکراسی در هر جامعه ای است. اين دو وجه عبارتند از. ادامه دارد....
سنجشگری مسایل اجتماعی ایران
https://t.me/alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر