رابطه دیالکتیک دین و بدن معادله دو وجهی موزونی است: دین بدنبال مدیریت بدن، اعمال ایدیولوژی تنانه، مجازات فیزیکی و روانی بر بدن، برچسب زنی و اعتبار نهادن بر بدن و در نهایت اعمال هژمونی نرینه در جامعه است.
از سوی دیگر، بدن انسان بویژه زن بشدت در مدیریت نهاد دین و سلامت و تداوم آن نقش آفرین بوده و با اعمال هژمونی متقابل به چالشگری دین، متولیان اندیشه دینی و سنت دینمداری می پردازد. این چالشگری خواه در‌قالب مبارزه با حجاب اجباری، خواه در شکل تلاش برای اجتماعی کردن تن زنانه و خواه در نقاب تقویت نقش فرهنگی بدن در جامعه محقق می شود.
در‌چنین مصافی وحشت دین و متولیان دین از بدن بویژه بدن زن بیش از هراس تن زن از دین جلوه می کند. بنیان های تباهی دین و دینمداری نیز در همین نقطه تقلیل اندیشه دینی به اندیشه تنانه علیه زنان است که با چالشگری زنان برای احقاق حقوق اولیه خود در جامعه بشدت به لرزه درآمده است.
سنجشگری مسایل اجتماعی ایران
@alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر