⁉️نشست اخیر رییس جمهوری اسلامی با برخی از کنشگران علوم اجتماعی، بیش از آنکه یک‌گفتگو باشد و یا میدانی از طرح مطالبات جامعه شناسان از حکومت، به تریبونی برای طرح مطالبات حکومت از اصحاب علوم اجتماعی در تهران مبدل شد. این شکل از مطالبه دارای روندی اقتدارگرایانه بوده و نمایانگر هژمونی آن بر نهادهای علمی است. برخی از اشکالات بنیادین این نشست عبارتند از:
👁همانند قطار مدیران حکومتی در طی چهاردهه، در این نشست مجموعه مشابهی از مردان علوم اجتماعی وابسته به حکومت به پای منبر رییس جمهور شتافتند. گزینش این جمع از اصحاب علوم اجتماعی در کشور بگونه ای بوده که قدرت نقدهای ساختاری در آن به حداقل کشانده شود. در همین راستا مطالبات حکومتی از نهادهای علمی نیز طبق معمول با «باید» های رییس دولت و نماینده حاکمیت به آنان، طرح شده و همه نیز خوشحال باز می گردند.
👁در این نشست فقط دو نفر از زنان از اصحاب علوم اجتماعی حاضر بودند و اکثریت حضار شامل مردان جامعه شناسی است که سالهاست در مراکز دانشگاهی و پژوهشی فعالیت دارند خواه از سر نعمت ملت خواه سر رانت دولت. در این گروه از حضار که طبعا برگزیده شده اند، زنان با و در ساختاری مردسالار، نقش حاشیه ای داشته و طبعا مسایل زنان نیز در زمره مسایل مطروحه از سوی آنان در نزد رییس جمهور در اولویت قرار نگرفت.
👁حضور جامعه شناسان حکومتی از دیگر خصایص این نشست است بطوریکه اکثریت اعضا از مدیران تایید شده حکومتی بوده و خود نیز از مسببان آشفتگی نظریه ای، راهبردی، برنامه ای، علمی و فرهنگی و اخلاقی در دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی اند و لذا سخنان بسیاری از آنان چیزی جز تکرار و تایید های محافظه کارانه در حفظ وضع موجود نبوده و نیست.
👁بدنه اصلی و غالب حاضر در این نشست حاکیست که اصحاب و پژوهشگران علوم اجتماعی، با رویکردی سانترالیستی، مرکزنشین و همگی از تهران بوده و از مسایل حاشیه نشینان و مناطق محروم کشور بی اطلاع هستند. اگرچه یکی از جامعه شناسان در نشست، به غفلت حاکمیت از گروه های اجتماعی اشاره کرد ولی خود این عده نیز در طرح مبرم ترین مسایل و مطالبات متخصصان این حوزه از سران اجرایی کشور، از نگرش منطقه ای، فراگیر و موزون دور بودند!
👁اگرچه دولتها می توانند دارای سوگیری های سیاسی و سیاستی باشند و مطالبات حزب یا دستجات سیاسی را پیگیری کنند ولی مدرسان و پژوهشگران علوم اجتماعی قاعدتا برای حضور در نزد ریاست جمهوری باید دارای سوگیری های فراگروهی بوده و منافع ملی و منطقه ای را ملاحظه کنند. برخلاف این امر، عمده جامعه شناسان حاضر در نشست شامل طیف اصلاح طلبان حکومتی بوده و نشانه ای از حضور چند جامعه شناس مستقل در آن نیست!
👁فقدان جامعه شناسان جوان نیز از زمره دیگر بلایای دامنگیر ساختار پدرسالار حاکم بر جامعه و طبعا نهادهای بظاهر مدرن است بطوریکه اکثریت اصحاب علوم اجتماعی حاضر در این نشست کسانی هستند که تحصیلات خود را در پیش از انقلاب شروع کرده و از فیلتر انقلاب اسلامی و ادبیات ساختار سیاسی مسلط پس از آن بهره مند شده و رشد کرده اند. ریش سفیدانی که همچنان جوانان جامعه شناس و مسایل جوانان در کشور را نادیده می گیرند.
👁اگرچه جاعلان نظریه اسلامی سازی علوم اجتماعی در این نشست حضور نداشتند ولی با توجه به سلطه بی وقفه این رویکرد بر جامعه شناسی در ایران، هیچ کسی سخنی از دفاع از کیان علمی علوم اجتماعی و تفکیک حوزه ایدیولوژی و دین از علوم نکرد. جامعه شناسی در رویکرد مسلط بر افکار حاضران در جلسه، نوعی جامعه شناسی دیکته شده بوده و نمای دیگری از سیطره دیکتاتوری در جامعه شناسی را بنمایش می‌گذارد.
https://goo.gl/DURCPg
http://bit.ly/2RbA4k6
سنجشگری مسایل اجتماعی ایران
https://t.me/alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر