بارها زمانيكه به نقد و بررسي مسيله اجتماعي مي پرداختم همزمان در اين انديشه نيز بوده ام كه درباره مسيله زداي و راه برونرفت از آن نيز بنويسم. اين پرسش كه چگونه مي توان راه هاي خروج از بحران يا چاره يابي مسيله اجتماعي را ارايه داد به اندازه طرح و سنجش خود مسيله داراي اهميت است. ولي دلايل متعددي براي عدم ورود به اين بحث دارم:
به استناد دانش عامه، "سوال خوب نصف جواب است"، طرح و سنجشگري مناسب و واقعي يك مسيله اجتماعي، در درون خود راهكارهاي برونرفت از آنرا نيز حمل مي كند. بررسي برخي ابعاد يك مسيله و زمينه هاي ظهور و گسترش آن، دستمايه مناسبي است براي بررسي كارشناسانه زدودن ابعاد اجتماعي مسيله مورد نظر.
‼️كارشناسي طرح و سنجش مسيله مي تواند بصورت فردي نيز صورت گيرد و كسي كه به استناد نظريه هاي تحليلي در جامعه شناسي، به تحليل ابعاد يك مسيله اجتماعي مي پردازد، تقريبا نيمه نخست راه را آغاز به پيمودن كرده است. اين فرايند حتي اگر منتهي به ارائه راهكار هاي عملي راهيابي جامعه در حل مسيله نشود، چراغ راهي است براي مسيله يابي و گامهايي در مسيله شناسي در جامعه.
♻️مسيله اجتماعي اگرچه امكان تحليل هاي فردي را بدست مي دهد ولي ارايه راهكارهاي حل و برونرفت از آن، امري است كه نيازمند خرد جمعي كارشناسانه و علمي و پژوهشي است. بدون اين اقدام جمعي يا گروهي در بخش هاي مختلفي كه يك مسيله اجتماعي آثار خود را باقي مي گذارد، نمي توان به راهكارهاي شايسته و كاربردي دست يافت.
✅در توجیه عدم ارائه راهکار قطعی و علنی در برونرفت از مساله اجتماعی، همين بس كه حل مساله اجتماعی/انسانی با توجه به رابطه پوياي دیالکتیکی بین عین و ذهن و تحلیل مشخص از شرایط مشخص، مي تواند حاصل شود.
✅بسياري از مسايل اجتماعي را بايد نخست مسيله يابي و سپس مسيله شناسي كرد و اين مهم بايد با نگاه و تحليل هاي مستقل نيز آغاز شود. ولي به استناد يافته ها و تحليل و تجربه كارشناسي و پژوهشي ام، راههاي برونرفت از بحران مسايل اجتماعي جامعه ايران تا زمانيكه مديريت كنوني اجتماعي و فرهنگي در كشور حاكم است، بي ثمر مي نمايد. مديريت كلان كشور بدليل سلطه بسياري از ارزشهاي ايدئولوژيك بر انديشه و اقدام آن، نه عزم جدي در چاره يابي ريشه اي مسايل اجتماعي دارد و نه از توان و امكان راهيابي آن برخوردار است.
علي طايفي
https://telegram.me/alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر