قريب ٦٠ سال از نهضت ملي شدن نفت مي گذرد ولي اين صنعت در عمل همچنان ملي نشده است. اگرچه در ادبيات سياسي آن عهد، ملي معادل دولتي تلقي مي گرديد و از اين حيث نفت دولتي/ملي گرديد ولي سهم ملت و طبقات اجتماعي آن از درآمدهاي نفتي همچنان رويايي است كه حتي در انديشه رهبران نهضت آن عهد نيز وجود نداشت.
امروزه پس از انقلاب اسلامي، نفت به مهمترين منبع درآمد عمومي كشور تبديل شده است و صنايع نفت و پتروشيمي وابسته بدان در يك اقتصاد تك محصولي، قريب بيش از يك سوم بودجه عمومي كشور را تشكيل مي دهد. سالهاي تحريم اقتصادي ايران، نفت به غير ملي ترين كالاي صنعتي در كشور مبدل شد بطوريكه نفت و درآمد هاي آن همراه با دكل هاي نفتي اش به صندوق سودخواهان حكومتي و قاچاقچيان وابسته بدان ريخته شد.
👁🗨نفت ضد ملي است، بطوريكه برخي از آن به بلاي سياه ياد مي كنند؛ در اين معنا وجود نفت سبب وابستگي بيشتر ملت به دولت، ناپاسخگويي حكومت به ملت و فقر دمكراسي، عقب افتادگي بيشتر كشور ناشي از وابستگي به درآمدهاي حاصل از فروش منابع زيرزميني بعنوان سرمايه بين نسلي، عدم اتكا و اعتناي حكومت براي بهره گيري از سايرسرمايه هاي مالي/مالياتي، صنعتي وانساني براي طرح ريزي توسعه و نوسازي جامعه و ايجاد برابري نسبي شده است.
🔔نفت غير ملي است، بدين معنا كه بخش بزرگي از مناطق مرزي كشور درفقر و نابساماني اقتصادي و اجتماعي بسر برده و سهم بسيار اندكي از درآمدهاي نفتي براي عمران و آبادي اين مناطق صرف مي شود. مناطق جنوبي كشور بويژه جنوب غربي آن اگرچه مهمترين منبع درآمد كل كشور (ذخاير نفتي) است ولي از سهم بسيار ناچيزي از آن برخوردار بوده و بجاي نفت، خاك و غبار بر كام و شام مردم اين خطه نشسته است.
◾️نفت حكومتي سبب شده كه حكومت خود را قيّم مردم دانسته و به تقويت پايه هاي استبدادي، سركوب آرا و اعتراض ها و شكاف بيشتر حكومت و ملت سوق يابد. در چنين بستري، حاكمان بر قدرت، ثروت هاي افسانه اي انباشه و با فقدان سازو كارهاي نظارتي در نحوه دخل و خرج هاي حكومتي، فساد حكومتي فراگير مي شود. نفت در اين ساختار به عامل مزاحم توسعه دمكراتيك در كشور مبدل مي گردد.
علي طايفي
https://telegram.me/alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر