➿چندين دهه است كه سانتراليزم يا مركزگرايي در تمركز منابع و مديريت سياسي و اقتصادي كشور در همه ابعاد زندگي اجتماعي ايران رسوخ كرده است.
سانترراليزم سياسي، بخش عظيمي از طبقات اجتماعي، زنان، اقوام و خرده فرهنگها، ساكنان مناطق مرزي كشور، مهاجران عازم مركز، و مردم فاقد قدرت را به حاشيه خود كشانده است. در اين مركزگرايي چنان است كه حاشيه نشين، خود را مركزگريز مي داند و بي اعتمادي عجيبي دراين ميان است. طبعا جامعه شناسان مركزگرا نيز مسايل اجتماعي حاشيه را درصدر اولويت چالشهاي نظري و پژوهشي قرار نمي دهند مگر بودجه هاي استاني و يا طرح هاي ملي زمينه چنين چشم اندازي را فراهم كند.
@alitayefi1
✔️بخش بزرگي از جامعه شناسان در حاشيه البته نهايت كنشگري خود را در سكوت رسانه اي بخرج مي دهند ولي صداهاي حاشيه به گوش مركز نمي رسد. در اين تحليل نظريه مركز-پيرامون مي تواند بخشي از اين فراموش شدگي و غفلت از مسايل اجتماعي حاشيه را پاسخ دهد. حلقه هاي تو درتوي اين مركز-پيرامون بدينصورت است كه هرچه حلقه ها از حلقه مركزي دورتر مي شود، نرخ محروميت در آن افزايش مي يابد. علاوه بر اين، در مركزگرايي همه نهادها دستخوش اين آفت مديريتي هستند از نهاد دين تا سياست، و از نهاد آموزش تا علم. پيرامون در اين سياستگذاري بهيچ انگاشته شده و نيازهاي توسعه اي او در زمره آخرين اولويت ها محسوب مي شوند. مردم استان سيستان و بلوچستان از نمونه قربانيان اين سانتراليزم سياسي و اداري است.
http://www.radiopars.org/?p=9150
علي طايفي
https://telegram.me/alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر