سابقه تنوع قومی درایران بسیار طولانی است ولی چرا در دهه های اخیر تضادهای قومی بظاهر افزایش یافته است؟ روزگاری مدیریت های محلی و منطقه ای، ايالتي-ولايتي نیازهای محلی و قومی را نیز حل می کرد و اگرچه تضادهای قومی و عشیرتی وجود داشت ولی بشدت امروز و از منظر ملی مخاطره انگیز محسوب نمی گردید.
البته يك دلیل اين بود که ملت بمفهوم نوین نیز بویژه با تاکید بر عنصر سرزمینی آن بصورت یکپارچه اهمیت عینی نداشت. به تعبیر آجودانی، ملت در ادبیات کهنه ما برابر با دین تعریف شده است.
🇮🇷از زمان تاسیس ملت بویژه درعصر سلطنت رضا پهلوی و تغییر نام پرشیا، پارس (فارس، عربي شده آنسن) به ایران (1314) و تعریف نقشه، پرچم و سرود ملی و تمرکز گرایی در سیاستهای دولتی و کلان و بویژه امنیت و حاکمیت سرزمینی، با اجرای سیاست تحته قاپو و سرکوب عشایر و قومیت های مستقل از تمامیت ملی، تدریجا فاصله بین منطقه ای شدت گرفت. در اين رهگذر برخورداری و عدم برخورداری از امکاناتی که از سوی مرکز توزیع می شد سبب ساز بروز تضاد ها شد. توسعه ناموزون منطقه ای تثبیت کننده این وضع بود و پس از انقلاب نیز ادامه یافت. عوامل مکمل بر این وضعیت درپس از انقلاب نیز عبارتند از:
@alitayefi1
1️⃣ شرایط داخلی یعنی سیاستهای دولت مرکزی پس از انقلاب و سیاست سرکوب نیازها و تقاضا های قومی و محلی خواه از حیث سیاسی، خواه از حیث ناتوانی در پاسخگویی به نیازها بویژه در سالهای نخست پس از انقلاب، و خواه از منظر ایدئولوژیک و مذهبی (مناطق غیر شیعی ) که سبب ساز شدت یابی این تضادها و فقر منطقه ای شد. امروزه فقر در منطقه سيستان و بلوچستان مسيله جدي است. بیش از 60 درصد مردم اين استان فارسی نمی دانند، و بدلیل بی اعتمادی و عدم همپیوستگی ملی به ایران، بیش از 40 درصد ازدواج ها و سایر تحولات وقایع حیاتی ثبت و ضبط نمی شود. فقر استان های مرزی غرب و جنوب غرب کشور که بیشترین لطمات دوران جنگ را متحمل شده بطور نسبی درمقایسه با سایر استانها مسيله جدي است و سبب ساز زمینه یابی و شدت تضادهای قومی شده است.
2️⃣از سوی دیگر در دهه های اخیر شدت جدایی ملتها و قومیتها در جهان و افزایش 50 درصدی کشورهای جهان درطول سه دهه اخیر از 150 به 230 ملت-دولت نشانه تحولات جدیدی است که همسو با جهانی سازی، بسوی کوچک سازی و محلی سازی نیز پیش می رود. استقلال برخی اقوام و ملل نظیر آذربايجان شمالی، ترکمنهای شمالی و کردهای عراق درکنار نابسامانی و محرومیت های داخلی فرصت های مناسبی برای جداسری بعنوان راه بدیل گریز از فقر برای اقوام فراهم می سازد.
@alitayefi1
🔍اینک نظام سیاسی متمرکز باید از بعد فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، مدیریتی، آموزشی و ...به نوعی تعادل منطقه ای و برنامه ریزی متعادل در آن برسد که در غیر اینصورت زمینه های گفتمان و حل مسائل منطقه ای در ذیل عنوان یک ملت روز بروز بیشتر مورد تردید رهبران قومی قرار می گیرد و چه بسا پیامدهای این امر برای آحاد ملت و آیندگان نیز مطلوبیتی بهمراه نیاورد. كوچكترين گسست اجتماعي در نظم و يكپارچگي كشور مي تواند زمينه بروز تضادهاي قومي مذكور را فراهم ساخته و سبب فروپاشي تماميت ملي شود كه در انديشه تماميت قومي نيست.
علي طايفي
https://telegram.me/alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر