گويا كسي بر مرگ عراقي شيون نمي كند! مرگ هم بي ترديد شكل و رويكرد طبقاتي، قومي، ملي و سياسي بخود ميگيره و براي همين هست كه أكثريت كساني كه پروفايلشون را براي وقايع تروريستي اروپا و امريكا عِوَض مي كردند، در برابر مرگ صدها نَفَر بي گناه سكوت مي كنند و گويي از خود مي گريزند و ديگر كسي نيست پروفايلش را عِوَض كنه؟
ولي دلايل عمده اين بي تفاوتي در چيست؟ شايد چون مشتي عرب كشته شدند خيلي اندوهبار نيست! شايد هم چون دايما اخبار مرگ آنان و بمب در عراق را مي شنويم گوشهامون عادت كرده، و چه بسا با همدردي با ترورهاي ممالك غربي نوعي همدلي نشون ميديم كه ما هم متمدن و هم سرنوشتيم! البته جميع اين دلايل هم ميتونه همزمان عمل كنه و از من و ما آدمهايي توليد كنه كه احساسات مان فقط در يك افق شرقي يا غربي متبلور ميشه!؟
بقول اورول به روايت من:
مرگ مرگ است، مرگ برخي پررنگ تَر!
ع ط
http://www.independent.co.uk/news/world/middle-east/isis-most-deadly-attack-weeks-one-world-probably-cares-about-least-a7118211.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر