بنظر می رسد با ادامه سیاستهای غلط در زمینه آموزش وپرورش کودکان، عدم پوشش تحصیلی کامل برای قریب 3 میلیون نفر کودک، فقر و محرومیت در مناطق شهری و حاشیه شهری با چهره کودکانه شده، بیکاری والدین، اعتیاد روز افزون و توسعه آن دربین بیش از یک میلیون کودک دانش آموز، کار و زندگی بیش از دومیلیون کودک درخیابان، بی هویتی و فقدان شناسنامه بیش از یکصدهزارنفر کودک و دهها مسئله دیگر، بر فهرست زندان و اعدام کودکان و حتی بزرگسالان روزبروز افزوده می شود.
ازاینرو با دامه چنین روندی باید سرانه چوبه های دار در کشور بجای افزایش سرانه درآمد و رفاه و امنیت ملی، ازدیاد یابد.
اعدام، بویژه اعدام کودکان، دور باطل و گردونه شومی است که یک سر آن بزرگسالان بظاهر تا گردن مغز و با عقلانیت مطلق، با سوءتدبیر و عدم پاسخگویی بموقع به نیازهای کودکان و نوجوانان، هزینه ناکارآمدی سیاست ها و عملکر خود را برعهده کودکان نهاده و با خشمی بی سابقه مردم از همه جا بی خبر رانیز بر می شورانند که اگر شما اعدام نمی کنید بدهید ما با دستانمان چنین می کنیم. کافی است در سطح خرد چنین اتفاقی در حریم خانواده یکایک کسانی رخ دهد که چنین بی مهابا خواهان اعدام کودکان هستند، آنگاه آنان نیز به دهشتناک بودن و عير انساني بوددن این نوع مجازات پی خواهند برد و ملتماسانه از خانواده شاکی به عفو خواهند شتافت.
@alitayefi1
اعدام کودکان و حتی بزرگسالان بدترین و شنیع ترین و در عین حال عاجزانه ترین راهکار، اما نه پاک کردن صورت مسئله است. اگرچه صورت مسئله پاک نمی شود. در ممالک غیر اسلامی که سرزمین کفر می خوانیم، کفار! به چنان سجایای انسانی رسیده اند که علاوه بر دفاع از حقوق کودکان، موضوع اعدام انسان را به چالش کشیده اند. کودکان در ممالک اروپایی مهمترین موقعیت حقوقی را دارند و از دوره شکل گیری جنین تا سن 18 سالگی، همه کودکان تحت حمایت قانونگذار و دولت بعنوان خرد و روح جمعی است بطوریکه حتی اگر پدرمادر صلاحیت تربیت کودک خود را نداشته باشند ازآنان ستانده و به خانواده دیگر می سپارند.
درایران دولت نه تنها پاسخگوی مردم نیست، بلکه ملت پاسخگوی اوست. چنانکه بسیاری از قواعد دیگر این مرزوبوم با اصول جهانی و انسان پسند سازگار نیست، دولت نیز تاوان ناتوانی خود را از ملت می ستاند و کودکان و جوانان قربانی شده در زیر عملکرد غلط اقتصادی و اجتماعی/فرهنگی ناشکفته جان می دهند. چرخه عمر انسان بعنوان اشرف مخلوقات در یک جامعه اسلامی به چنان ذلالتی می رسد که اکسر مخلوقات شده و حذفش مقدم بر خلقش می شود؛ کودکانی که نه بدنیا آمدشنان انتخابی است، نه زندگی شان در فقر و محرومیت، نه مورد تجاوز و غفلت قرارگرفتن آنان و نه جان باختن و مرگ زودرسشان.
بنظر می رسد قطار مرگ و اعدام همچنان سوت کشان در راه است و صدای کودکان را کسی نمی شنود و مدعی العموم بجای غرامت از بزرگسالان نامسئول در مقام مسئوليت اجتماعي و سياسي، کودکان را به مسلخ می فرستد. بر اين چرخه مرگ بايد پايان بخشيد. اعدام و مجازات كودك، خشونت عليه آينده، نسل آتي و همه كأستي هايي است كه بي مسيولان مرتكب آن شده ايم.
علي طايفي
@alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر