⁉️جامعه شناس گرامی عباس کاظمی در تحلیل اخیر خود درخصوص عوامانه شدن انتقاد و نقد عوام زده به نکاتی اشاره کرده اند که بنظرم محل نقدی دیگر است که به برخی از آنها اشاره می کنم:
👀تحویل و فروکاستن ستیزه های اجتماعی ناشی از تضادهای مبتنی بر نابرابری و ستم طبقاتی/حکومتی در جامعه به مقولاتی مانند حسادت فردی و انتقام جویی، پاسخگوی تحلیل مسیله اجتماعی نیست. این رویکرد سبب می شود مسایل اجتماعی به سطوح فردی و روانشناختی فروکاسته شود که در نهایت نیازمند درمان های روانشناسانه، فرهنگی و فردی است. علاوه براین، چنین رویکردی چنان تحلیل ذهنی ارایه می دهد که در نهایت مسیله رانت خواری، ستم طبقاتی، توزیع ناعادلانه ثروت، فقر روزافزون، فساد و.. در زیر نقاب فریب عمومی و بدون چاره و رهیافت عملی همچنان تداوم یافته و زمینه فروپاشی اجتماعی را تعمیق بیشتری ببخشد.
🧐تبریه مسیولان حکومتی از اعزام فرزندانشان به خارج از کشور که با حصرهای ایدیولوژیک خود به حبس فرهنگ، دانش و فرصت های برابر رشد فردی و اجتماعی منجر شده اند، دارای یک خطای تحلیلی است. عوامل حکومتی و مدیرانی که با چنگال ایدیولوژی دینی، چنگ بر پیکر و صورت نسل پس از انقلاب و نسل جوان امروز کشانده و می کشند، اساسا باید پاسخگوی رانت خواری ها و ثروت های افسانه ای باشند که به پشتوانه آن نه تنها از فرصت های رشد فردی و خانوادگی در ایران بلکه در خارج از کشور نیز بهره مند شده و می شوند. این درحالیست که جوانان مستعد فرصت تحصیل نمی یابند و اگر نیز بیابند در نهایت به صف متراکم دانش آموختگان بیکار ملحق می شوند. آیا این چهره فساد با رویکرد کاظمی قابل تحلیل است؟
🗯اگرچه رویکرد عمومی پرهیز از عوام‌زدگی در تحلیل و نقد اجتماعی نکته مهمی است که در سخن کاظمی نیز نهفته است ولیکن گشادگی این رویکرد در تحلیل، سبب می شود که هرگونه نقدی زیر نام عوامانه بودن به توجیهی برای محافظه کاری و در نهایت بقای فساد اجتماعی طبقاتی در جامعه مبدل شود. ریسک چنین رویکردی در تفسیر نقد اجتماعی این است که نقد های پیش گفته را از سطح ساختاری و نهادی/اجتماعی به سطوح فردی و روانشناختی تحویل داده و فرومی کاهد؛ امری که با نقش و رسالت جامعه شناس و جامعه شناسی در نقد ناراستی ها و نابرابری های اجتماعی سبب ساز بحران ها و مسایل اجتماعی ناسازگار است.
https://goo.gl/grBXFd
علی طایفی
https://t.me/alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر