طبق مطالعه ابتدایی صورت گرفته توسط کوروش عرفانی، جامعه شناس، مهمترین مطالبه مردم معترض در خیابان ها در جنبش اخیر برخاسته از تحلیل شعارهای محوری تظاهرات سراسر کشور، ایرانی گرایی و دین زدایی از حکومت است. در این خصوص به چند نکته اشاره می کنم:
✅رویکرد سلبی قیام، براندازی حکومت آخوندی و فراخوان پشتیبانی مردم در صحنه اگرچه بخشی از بنیان های اصلی اعتراض و ستیزه مدنی جنبش را به نمایش می گذارد ولی با ایرانی گرایی همزمان، پازل عمومی جنبش را چنین بنمایش می گذارد که با وجود فقدان تشکل های رسمی و آشکار، بخش بزرگی از جنبش در طی چهاردهه به اندیشه گری و تامل در سطح و دامنه مطالبات خود پرداخته و در پی وحدت اقوام و حفظ تمامیت هویت ملی در برابر قشر حاکمی است که در طی دوره حکمرانی، این یکپارچگی و یگانگی را همواره مورد تهدید قرار داده اند.
✅از سوی دیگر عدالت در بعد اجتماعی اقتصادی محور دیگر مطالبات جنبش است که در صدر مسایل اعتراض های اخیر قرار گرفته است. این محور، از یک منظر نمایانگر حضور فراگیر طبقات اجتماعی است که بیشترین آسیب ها را بر اثر فقر و نابرابری اجتماعی تجربه کرده اند و لذا علیرغم مطالبه ایرانی گرایی، فصل مشترکی با طبقه متوسط در این میان مشاهده نمی شود.
✅استقلال، آزادی و جمهوری ایرانی نیز ناظر بر حفظ تمامیت ارضی، عدم پذیرش دخالت دولت های بیگانه، آزادی بمفهوم عام مشتمل بر آزادی پوشش، بیان، اندیشه، احزاب و تشکل ها و در نهایت مطالبه جمهوری ایرانی است. این شکل از جمهوری اگرچه فاقد سوگیری مشخص برای تعیین شکل دمکراتیک آن نیست ولی گویای حفظ دستاورد دمکراتیک حقوق شهروندی و رسانش صدای مردم در فرایند تصمیم گیری و تعیین سرنوشت خود است.
✅بنظر می رسد جنبش اعتراضی مردم در طی دو دهه اخیر از سال ۷۶ تا ۹۶ دستخوش فرارویی و رشد جدی شده است و از صرف مطالبات رویین و تغییرات اصلاح طلبانه ناکارآمد در متن متصلب و سخت پوست و سخت جان استبداد دینی فراتر رفته است و در صدد تغییرات بنیادینی است که سکولاریزم دمکراتیک در آن به یک مطالبه مسلط مبدل شده است.
http://l1l.ir/3tki
علی طایفی
https://telegram.me/alitayefi1
------------
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر