سده هاست که در فرهنگ و شریعت شیعی در ایران تجاوز به کودکان خردسال زیر نام ازدواج برسمیت شناخته شده است. رویکرد بیولوژیک به انسان و احتساب مبنای سن بلوغ جنسی با نگاه قابلیت باروری کودکان بخصوص دختران خردسال واقع در سن کودکی همچنان کانون اصلی تفکر متشرعان وقانونگذارانی است که منشا فکری خود را دین دانسته و با چنین دکترینی به کودکان ستم روا می دارند.
🔍در چنین رویکرد دینی، اجتماعی و فرهنگی به کودکان، وظیفه باروری و فرزندزایی، شوهرداری و خانه داری بویژه برای دختران خردسال و حداکثر بهره گیری از طول دوره باروری آنان برای حفظ و تداوم نسل مردانه و تامین امنیت مالکیت جنسی و مالی آنان در ساختار قدرت مردانه، مهمترین دلایل ماندگاری پدیده تجاوز به کودک زیر نام ازدواج است.
👁در رویکردهای نوین مبتنی بر حقوق بشر و حقوق کودک و مبتنی بر معاهدات جهانی، تامین حقوق اولیه کودک برای رشد شخصیت، آموزش و‌پرورش، توانیابی برای اتخاذ تصمیم و دفاع ار حقوق خود، رشد جسمی وروانی برای قبول مسیولیت از زمره مبانی است که کانون اصلی تعریف کودک و تعریف حیطه حقوق و تکالیف کودکان را اجتماعی، فرهنگی و نه زیست شناختی و دینی قلمداد می کند.
👀در چنین رویکردی، هرگونه رابطه جنسی با کودکان زیر سن ۱۸ ساله زیر نام شرع و عرف و در قالب ازدواج یا صیغه مردود است و شکلی از تجاوز جنسی و بچه بازی یا پدوفیلی تلقی می شود. از همین رو استفاده از تعابیری نظیر کودک بیوه، توجیهی بر ستم و تجاوز جنسی است که بر دختران خردسال زیر ۱۸ سال اعمال می شود؛ کسانی که تعداد آنان در کشور بطور سراسری صدها هزار نفر است.
💔تصور تجاوز مردان میانسال یا سالمند به دختران کودک زیر ۱۸ ساله در ساختار فرهنگی مدعی حقوق بشر از زمان کوروش و قدمت تمدنی چندهزار ساله، بشدت حیرت انگیز و دهشتناک است. این ستم و رویکرد تجاوزگرانه در فرهنگ و بینش دینی اسلام شیعی بازتولید و تشدید یافته و هنوز نیز در زیر امضای حکومت دینی صورت می‌گیرد. فاجعه انسانی خاموشی که نیازمند توجه بیشتر و واکنش بموقع نهادهای مردمی و انجمن هایی نظیر انجمن جامعه شناسی است.
lish.ir/cfP
به این سخنان گوش دهید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر