۱۳۹۷/۷/۲۲

چاره جویی مسائل اجتماعی بدون امنیت جامعه شناسان میسر نیست

تاریخ تحولات اجتماعی هرکشوری مملو از فراز و نشیب های بسیاری است که در روند روبه رشد خود از بحران های اجتماعی متعددی آسیب دیده است. دراین میان آن دسته از کشورها توانسته اند براین بحران ها چیره شده و در مسیر توسعه پایدار گام نهند
که فضای فرهنگی و اجتماعی دانشگاهها و مراکز پژوهشی خود برای آموزش و تربیت دانش آموختگان، پژوهشگران و کارشناسان از یکسو و پژوهش، مسئله شناسی و چاره یابی ریشه ای مسائل اجتماعی و فرهنگی از سوی دیگر را در محیطی امن و آزاد فراهم کرده اند. جامعه ایران امروز که شوربختانه با مسائل بیشمار اجتماعی نظیر اعتیاد، روسپیگری، فقر و بیکاری، مصایب جنسی و تجاوز به زنان و کودکان زیر نام ازدواج، تنشهای قومی/فرهنگی، بحران هویت، بحران طلاق، خودکشی، جرایم اجتماعی، بزهکاری، خشونت خانگی و خیابانی و دهها مسئله دیگر دست و پنجه نرم می کند، بیش از پیش نیازمند فعالیت علمی و پژوهشی دانش آموختگان علوم اجتماعی بویژه جامعه شناسی است. امری که جز بواسطه ایجاد فضای آزاد و امن در مراکز آموزش عالی و پژوهشی میسر نمی گردد.

📋مروری بر فهرست بازداشت شدگان، محرومان از تحصیل و اشتغال در فضاهای آموزشی و پژوهشی در کشور در طی چند دهه اخیر نشان از این دارد که این جامعه علمی در فضایی ناامن بسر می برد. بسیاری از جامعه شناسان توسط نیروهای وابسته به نظام اطلاعاتی و امنیتی در دانشگاهها یا مراکز آموزشی و پژوهشی تحت ستم های متعدد همانند سرکوب، سانسور، محدودیت در ارتقای رتبه های شغلی، محرومیت از فرصت های آموزشی و پژوهشی و... قرار گرفته و به حاشیه رانده شده اند.

✂️محدودیت هایی از این دست در مراکز دانشگاهی و پژوهشی با بسیاری از پیمان نامه های بین المللی که دولت ایران بدان پیوسته است در تناقض است. ميثاق بين المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، آزادی علمی را چنین تعریف می کند: “اختيار افراد در بيان آزادانه نظرات خود پيرامون موسسه يا دستگاهی که در آن مشغول بکار هستند، انجام وظايف خود بدون تبعيض و يا داشتن هراس از سرکوب توسط دولت يا عوامل ديگر، مشارکت در نهادهای علمی حرفه ای يا انتخابی و بهره مند شدن از تمامی حقوق بشر که در سطح بين المللی به رسميت شناخته شده است”. 

📜همچنین برپایه خط مشی های تعریف شده ازسوی یونسکو، آزادی علمی عبارت است از فعالیت علمی بدون اعمال محدوديت از جانب ايدئولوژی رسمی، آزادی تدريس و مباحثه، آزادی انجام تحقيق و انتشار نتايج آن، آزادی بيان عقايد و نظرات، آزادی از سانسور نهادينه، و آزادی مشارکت در نهادهای تخصصی و انتخابی، بدون هرگونه تبعيضی و بدون داشتن هراس از سرکوب توسط حکومت يا ساير مراجع. خط مشی يونسکو در ادامه تاکيد می کند که استادان نبايد به تدريس مطالبی که بر خلاف دانش و عقايد آنهاست واداشته شوند، نبايد مجبور به استفاده از برنامه های درسی و يا روش هايی شوند که در تضاد با استانداردهای بين المللی حقوق بشری هستند و نمی بايست بهيچ وجه در معرض اخراج قرار بگيرند، مگر آنکه دلايل کافی در ارتباط با عملکرد حرفه ای آنها وجود داشته باشد و اين دلايل در پيشگاه اشخاص ثالث مستقل و بی طرف مطرح گردد و مورد رسيدگی قرار بگيرد. 

📃علاوه براین پیمان نامه جهانی حقوق بشر برحق دستیابی به آموزش عالی بصورت برابر برای تمامی افراد و بر پایه شایستگی های فردی تاکید دارد امری که توسط حکومت ايران بشدت مورد نقض قرار گرفته است بطوریکه دانشجويان متقاضی ورود به آموزش عالی را بر اساس عقايد آنان مورد گزينش قرار می دهد. دامنه این سرکوب تا جایی است که اخیرا و در آخرین اقدام یک جامعه شناس بنام کاووس سید امامی قربانی خودکشی حکومت خواه می شود. 

🔐ادامه چنین وضعیتی نه تنها فضای علمی و اجتماعی دانشگاه ها و‌ مراکز ‌پژوهشی را به خفقان می کشاند بلکه تضادهای اجتماعی در کشور را نیز به مراحل بحرانی می رساند که دیگر مجالی برای پیشگیری از هزینه های انسانی، فرهنگی و اجتماعی بدست نخواهد داد. 

سنجشگری مسایل اجتماعی ایران
https://t.me/alitayefi1

هیچ نظری موجود نیست: