کیش شخصیت پرستی، قدسی گرایی افراد، اقتداردهی کاریزماتیک به اقتدارگرا و قهرمان سازی های ذهنی امری است که بنیادهای تساهل در مسیولیت مدنی و پذیرش کنشگری، و‌احاله نقش تغییر و رهبری به دیگری را بنمایش می‌گذارد.
در چنین ساختار فرهنگی که از منظری محصول فرهنگ قبیله ای، فرهنگ رمه-شبانی و اطاعت و فرمانپرستی است، تبعیت از مستبد جای خود را به تبعیت از قهرمان دیگری می دهد که بطور تاریخی قرار است نقش مستبد جدید را احراز کند.
🔍وقایع معاصر در دوره پهلوی دوم و تقویت توهم بزرگ نمایی شخصیت ها چنان شد که گریبان شاه مستبد را نیز گرفته و سبب ساز بروز بسترهای نادیده گرفته شدن حقوق ملت و فراموشی کشنگری مدنی شد. بنیان های چوبین نهاد قدرت در این ساختار چنان می شود که رهبر جمهوری اسلامی در یک دوره کوتاه چند ماهه و جابجایی قدرت، توهم کیش شخصیت را احراز کرد. چالشگری قهرمانی علیه قهرمانی دیگر، انقلابی را طرحریزی می‌کند که بنیانش بر اقتدارگرایی های متوهمانه و کیش شخصیتی است که مردم در آن فقط نقش حامیگری دارند.
🎈دون کیشوت های بادکنکی در چنین ساختاری از جابجایی قدرت نخست دستخوش توهم خدایگانی و پیامبری می‌شوند ولی بدلیل کاذب و توهمی بودن این کیش شخصیت، بتدریج ناکارآمدی قهرمانان برملا شده و مردم در چنین ساختاری با ناکامی های فزاینده، بسوی جایگزین سازی رفته و خدایگان دیگری را ساخته و می‌پردازند. در سالهای پس از انقلاب، موسوی و همسرش از زمره همین دون کیشوت های بادکنکی هستند که خود نیز فریب این کیش شخصیت را خورده و ناآگاهانه با نیرویی اجتماعی از سوی حامیگرایان، بجایی کشانده شدند که خود نیز مبهوت بودند!
🎎در چنین ساختاری از کیش شخصیت پردازی های اقتدارگرا، کاریزمای احاله شده بر افراد، چنین خصایصی می یابد:
@شخصیت قهرمان با ناباوری نخستین در چبنره توهم عامه مردم در می غلتد،
@عامه مردم با دادن همه مسیولیتهای رهبری به قهرمان/شبان خود، نقش رمه ای پیرو را می یابند،
@شخصیت قهرمان داستان، در توهم بدست آمده، به مستبدی مقدس در لباس شاه و شیخ مبدل می شود،
@دوره کوتاه توهم قدرت و اقتدار بادکنکی با نارضایتی و اعتراض عمومی روبه افول می‌گذارد،
@قهرمان جدید ساخته و پرداخته می شود حتی اگر او دارای سوابق تبهکارانه در نظام کاریزماتیک موجود باشد،
@کیش شخصیت، قهرمان دیگری می سازد که توهم اقتدار کاریزماتیک بتدریج به او منتقل می شود،
@ساختار سیاسی در چنین توهمی از کیش شخصیت تغییرات بنیادینی نکرده و فقط قهرمانی/شبانی جای شبان دیگر را می گیرد.
فرهنگ کیش شخصیت و شبان-رمه ای تا جایی است که از افرادی از ارکان نظام ایدیولوژیک، قهرمان سازی های دون کیشوتی صورت می گیرد و با توهم بزرگ توسط قهرمانات و البته عامه مردم، سرانجام وقتی این تندیس های شنی فرو می ریزند، یاس سیاسی و افسردگی حامیگرایان شروع می شود! گویی چرخه دوّار این کیش شخصیت پایان پذیر نیست!
https://twitter.com/alimalihi/status/993536670971686912?s=12
علی طایفی
https://telegram.me/alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر