❓اگرچه ١١٠ هزار كودك بازمانده از تحصيل، آمار بسيار تكاندهنده اي است ولي نمايانگر همه واقعيت در كشور نيست. بخش بزرگي از كودكان بازمانده از تحصيل كه حتي در آمارهاي رسمي نيز ديدباني نمي شوند، در "جامعه نامشهود" به زندگي سخت و رقت بار ادامه مي دهند.
كودكان بازمانده از تحصيل، رقمي ميليوني هستند كه صداي نارسا و دستان كوچك و بي پناه آنان مانع از ديده و شنيده شدن حق پايمال شده آنان مي شود. اين كودكان را مي توان در ميان اقشار اجتماعي زير مشاهده كرد:
🤐كودكان بازمانده از تحصيل در بين حاشيه نشيان شهري در سراسر كشور كه رقمي بين ١٢-١٦ ميليون نفر را تشكيل مي دهد. اين جميعت شامل مردمان فراموش شده و تهيدستي است كه عمدتا درمشاغل غيررسمي و زيرزميني، به امرارمعاش حداقل براي بقا مي پردازند. زنان و مردان حاشيه نشيني كه ناگزير از بيگاري، تن فروشي، قاچاق، كار سخت، كم مزد، ناامن و ناپايدار، خيابانگردي و زباله گردي هستند، بناچار كودكان خود را نيز از فضاي آموزشي به فضاهاي بزرگسال درخيابان و ميادين اجتماعي گسيل مي كنند. آماركودكان بازمانده از تحصيل در بين چند ميليون حاشيه نشين، بمراتب مي تواند ميليوني و بيش از ارقام اعلام شده باشد.
⛰كودكان بازمانده از تحصيل در مناطق محروم مرزنشين در كشور. شواهد حاكي است كه بخش بزرگي از وقايع جمعيتي نظير ازدواج، در مناطق محروم مرزي دركشور از جنوب شرقي تا جنوب غربي، ثبت رسمي نمي شود. بطور مثال ٤٠ درصد ازدواج ها در استان سيستان و بلوچستان ثبت نشده و طبعا بخش بزرگي از كودكان حاصل از اين پيوندهاي زناشويي نيز در ميز شمارش كودكان داراي حق آموزش رايگان نيز قرار نمي گيرند. همين جمعيت مي تواند شامل دهها تا چند صدهزار كودك محروم از تحصيل در كشور، شود.
🎎كودكان بازمانده از تحصيل در بين مهاجران در كشور نيز از ديگر گروه كودكاني هستند كه در اقصي نقاط كشور در بدترين شرايط زيستي و امنيتي، بسر برده و به كار اجباري و بيگاري كشانده مي شوند. حدود ٣ ميليون افغان پناهنده در كشور و دهها هزار كودك زير ١٨ سال با يا بدون خانواده از يكسو و فرزندان حاصل از ازدواج هاي ثبت نشده مهاجران با يكديگر و ايرانيان از ديگر سو، نمايانگر شكاف هاي اجتماعي است كه كودكان محروم از تحصيل در آنجا درمانده اند.
📈با چنين برآوردهايي مي توان رقم كودكان بازمانده از تحصيل را رقمي ميليوني تصور كرد جايي كه مبتني بر قانون اساسي در كشور، حق تحصيل ابتدايي براي همگان، رايگان و اجباري است.مجلس شوراي اسلامي، آموزش و پرورش، نهضت سواد آموزي، سازمان بهزيستي و.. حتي سازمان جهاني يونيسف در شناسايي اين قشر ميليوني كودكان محروم ازتحصيل و زندگي امن و برابر، ناكارآمد بوده و به وظيفه خود عمل نمي كنند.
😳در كنار عدم مسيوليت و غفلت نهادهاي رسمي مذكور، مسيولان آموزشي و پرورشي كشور بيش از نگراني درباره كودكان محروم از آموزش و كودكان محصل در فضاهاي غير استاندارد آموزشي طويله و كپرهاي صحرايي، نگران حجاب دختران خردسال و نابالغ، تفكيك جنسيتي كودكان در مدارس و قطع ارتباط اجتماعي درون نسلي بين كودكان دختر و پسر، و آموزش ديني، نظامي، ايدئولوژيك و اخلاق كودكاني هستند كه خود در انتخاب اين جبر و فشارهاي اجتماعي نقشي نداشته اند.
http://l1l.ir/1pnh
علي طايفي
https://telegram.me/alitayefi1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر